کمک فنر بخشی از سیستم تعلیق اتومبیل است که وظیفه اش جذب ضربات ناشی از حرکت خودرو در جاده است.
در حالت کلی سیستم تعلیق خودرو از پنج قسمت مختلف تشکیل شده است که شامل فنر، کمک فنر، سیبک، بوش، طبق است. باید توجه کرد که هر کدام از این قسمت ها نیز بخش های مختلف خود را دارد. در این جا ما به بررسی کمک فنر می پردازیم.
کمک فنر وسیله ای مکانیکی است که در نزدیکی هر چرخ نصب می شود تا نوسانات فنرها را کنترل یا میرا کند. یک سر کمک‌فنر به اتاق یا شاسی خودرو متصل می شود و سر دیگر کمک فنر به قطعه‌ای متحرک از سیستم تعلیق، مانند پوسته اکسل یا طبق متصل است. در این وضعیت حرکت فنر سبب افزایش و کاهش طول کمک فنر می شود.
در صورتی که خودرویی تنها مجهز به فنر باشد ، زمانی که باری اضافه بر روی فنرها اعمال شود یا وسیله نقلیه با یک دست انداز روبرو شود، فنر با جمع شدن آنرا جذب می نماید، اما زمانی که یک فنر جمع می شود ، مقداری انرژی در خود ذخیره می کند که برای تخلیه این انرژی ، فنر باز شده و انرژی وارده را به شکلی غیر قابل کنترل رها می سازد و از آنجائیکه فیزیک یک فنر با نوسان و ارتعاش آمیخته است پس از باز شدن دوباره جمع شده و بعد دوباره باز می شود. این حرکت تا جایی ادامه می یابد که انرژی کاملاً تخلیه گردد. البته هر دفعه با فرکانسی کمتر از دفعه قبل. این سیکل باعث جدا شدن چرخ از سطح جاده، خارج کردن کنترل خودرو از دست راننده و از بین بردن نرمی و راحتی سواری و ایجاد حالتی مشابه قایق سواری، می شود.
هدف از بکارگیری کمک فنر میراکردن نوسانات فنر است. کمک فنر زیر بار وزن خودرو نیست و بر ارتقاء خودرو هم اثر نمی‌گذارد بعضی از کمک فنرها می‌توانند این کارکردها را نیز داشته باشند.
